Ky është një sonet i poetes Esfero (nuk është emri i saj i vërtet, por një pseudonim). Këtu ka dashur të shpreh atë që ndodh pasi vdesë një njeriu ynë i dashur. Ai nuk largohet vërtet, por thjeshtë transformohet, shkrihet me botën prandaj nuk duhet humbur shpresa te jeta,pasi duke e dashur dikë, do ta ndiejmë gjithmonë pranë.